Op weg naar Kerst en nog meer

Kerst leeft hier ook, net als in Australië. Zakelijk gezien zal de economie zakken naar een lager plan, want men gaat hier in de feeststand en nieuwe zaken pakken ze wel op in het nieuwe jaar. Wij worden ook al voorbereid op het Nieuwjaars vuurwerk dat om 11.uur ochtend start en vorig jaar zelfs CNN heeft gehaald. Op menige plaats is de kerstboom al opgezet en de verlichting op de huizen gaat aan. Op sommige plaatsen is het Walt Disney formaat, maar dan ook veel kitsch. Zodra ik de gelegenheid ben, komt daar een foto van.
Je blijft je hier verbazen over de huizen, van heel mooi tot paleis met daarnaast een houten gebouwtje waar 4-6 mensen wonen, zonder stromend water. Je laat hier zien dat het je goed gaat.
Hier een link naar de site van Lindsay waarop je de studie ziet en welke film (Furniture city) ze daar hebben opgenomen. Op de vorige foto staat de eenvoudige studio, die met groene kleden wordt bekleedt en daarna wordt er van alles in gefotoshopt tot het uiteindelijke resultaat.
http://vimeo.com/user14006882/videos/page:1/sort:date

Marlies komt net van de kapper (zie foto). Ze is bij een nieuwe kapper geweest en heeft een spannend avontuur beleefd. Ze kwam bij een kapperszaak, voor het eerst, die op slot was. Ze is achterom gegaan (Pas op voor de hond) en heeft daar twee dames gesproken. Ze deden de zaak open en het bleken twee Columbiaanse dames te zijn, die geen Ned en geen Engels en geen Surinaams spraken. Met handen en voeten heeft Marlies aangegeven wat ze wilde. Kruin verven.
Na een half uur zoeken naar de juiste kleur gingen ze aan de slag. Na een tijdje resultaat bekeken en alles was mooi geworden, alleen de kruin was nog hetzelfde. Toen hebben ze met de bazin gebeld en die is gekomen en hebben ze voor de tweede keer de kleur aangebracht. Ondertussen ook de nagels gedaan. Het laatste was föhnen een dat deed pijn, ook het haar was nu 2x gewassen. Bij het föhnen werd Marlies in haar stoel van links naar rechts geföhnd en heeft plafond en vloer gezien. Ook kruis en borsten van kapster, maar dat is voor insiders oren bedoeld.
Al napratende bleek de bazin getrouwd met een Hollander die in 1964 naar Nederland was gekomen. Laat ik nu met hem in 1964-1965 gespeeld te hebben, we zaten samen op judo, want onze vaders waren Nederlandse militairen. Suriname is klein of moet ik zeggen de wereld?
Suriname heeft maandag 38 jaar onafhankelijkheid gevierd. We zijn naar de parade van de militairen gaan kijken. Was erg druk en de moeite waard. Zie foto’s.
Lessen inburgering: wordt misschien wat saai en ik denk dat de mensen liever wat meer het persoonlijke nieuws willen horen. Dat ga ik nu oppakken. Momenteel lopen we stage bij bedrijven om in januari mogelijk definitief aan het werk te gaan. Tijdens deze proefperiode zien we van alles gebeuren rondom ons heen, wat we in Australie ook hebben meegemaakt. Wel in mindere mate, want in Australie leek het arbeidsmoraal hoger. De situatie is ook anders, want daar was Marlies de Manager en bepaalde ze zelf wat er gebeurde. Hier is ze een tussen manager en moet dan met anderen overleggen en strijden, want (ook) hier zijn er collega’s die jou wat in de schoenen schuiven zodra er wat mis gaat. Gelukkig laat ze niet over haar heen lopen. Dan heb je haar personeel, dat een loopje met haar wil nemen, denkende die is hier toch nieuw en blijft niet zolang. Ze weet snel hoe dingen lopen en begint ze duidelijk te maken dat ze wel doorheeft dat men niet hard genoeg, en zeker niet efficient werkt. Marlies haar lat ligt erg hoog en ik ben benieuwd of deze mensen er voor gaan of afhaken. Ze is netjes en heeft veel geduld, maar het moet wel de goeie kant op. Zij denkt zoals altijd wat het een bedrijf kost en daar maakt ze hun deelgenoot van. Als het je dan niets uitmaakt, dan wordt het lastig voor je.
Voor mijzelf word ik met wat meer manager taken opgezadeld, wat meer tijd en moeite kost. Daarover een gesprek met mijn baas gehad en duidelijk aangegeven wat hij wel van mij kan verwachten en wat langer zal duren. Qua salaris zit ik te laag en dat speelt natuurlijk ook een rol. Aangezien hij sinds het eerste gesprek, al na een paar minuten liet weten, dat hij het in mij zag zitten en het naderhand weer heeft uitgesproken en mij deze eerste opportunity heeft geboden, doe ik mijn best om dit uitzendbureau te organiseren. Ook hier back tot het roots, want veel papierwerk, handmatig alles geschreven, archiefkasten niet op orde, matchsysteem niet in orde, is er veel werk te doen. Dit wil ik ook doen, maar het moet planmatig. Stappenplan maken etc. Ons bedrijf heet de Oplossing, dus ik kom er wel uit. Het is ook weer wennen om te werken. Vroeg op naar het werk, avonds rond 18 uur terug en dan blijft er weinig vrije tijd over. Minder dan ik gewend was. Ik en de hond hebben er toch onze gedachten over, wat is/was beter voor ons. We missen elkaar. Ik zal een maatje voor hem moeten aanschaffen om de verveling te verdrijven. Jolanda kun je die herder opsturen? Die komen meestal met de kerst.
Tamara mi go na mi new oso= morgen ga ik naar mijn nieuw huis
Donderdag hebben we de sleutel gekregen van ons paleisje. We zullen op de voordeur moeten kussen want de pad moet nog in een prins veranderen. Iedere keer als we komen wordt de woning kleiner en vuiler en zien we meer gebreken. We krijgen het benauwd van en Marlies heeft zelf donderdagavond gedroomd dat ze de hele dag aan het poetsen was. Noem het gerust een nachtmerrie. Toch hebben we schijnbaar/blijkbaar-- (want we hebben een huurcontract getekend) een keus voor dit huis en deze plek gedaan. Laten we hopen dat ons “guts” gevoel bewaarheid wordt. Deze week bellen over onze verblijfsvergunning en zodra die er is laten we de container overkomen. Onze eigen spullen, eindelijk na bijna 2 jaar weer thuis(?).
We gaan met goede moed het nieuwe jaar in.