In between jobs, a marvelous way to do your thing
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter en Marlies
12 Maart 2014 | Suriname, Paramaribo
Het is bijna een maand geleden sinds mijn laatste verhaal, dus heb ik mogelijk veel te vertellen. Wat is er allemaal gebeurd? Op 12 februari ben ik gestopt in mijn functie van Operations Manager. Tijd om wat anders te zoeken had ik niet, want op 19 februari kwam Kelly op vakantie met Marieke en Charlotte. Op 20/2 kwam pas onze container op de stoep aan en konden we gezamenlijk de boel gaan uitpakken. Het merendeel heeft 2 jaar in de container/opslag gezeten maar zag er wonderwel goed uit. Alleen de kleding etc uithangen en wassen.
Tijdens het uitpakken ook onze dagtochten gemaakt en twee overnachtingen. Eentje op het Brokopondomeer en de andere op Galibi, waar ze zeeschildpadden hebben van 250 tot 600 kg of meer. Complete campings die langs komen lopen. We hebben een reuze gezellige tijd gehad met de meiden die op 5 maart weer zijn weggevlogen. Als het goed is hebben ze voor NL wat zon meegenomen. Nu nog snel de laatste dozen uitgepakt de aken neergezet zoals we denken dat het zou moeten en verder afwachten of we deze indeling handhaven. Een korte uitbouw volgt mogelijk nog, dan moet het voorlopig voldoen.
Deze week wat lijntjes uitgezet voor werk, waar wat positieve reacties op zijn gekomen. Het is nog steeds wennen aan de lage salarissen (2500 -3000 srd =600 - 700 srd). Dat geld kreeg ik al in NL om vooral niets te doen en hier moet ik er veel ballen voor omhoog houden.
Maar het uitgangspunt was dat we zonder werk/inkomen gingen, dus is alles wat we verdienen meegenomen. Het weer is droger geworden, minder regen, maar wel een luchtvochtigheid van soms 55% of meer (kan oplopen tot 95%). S'avonds af en toe 25 graden, maar op ons terras is een lekker windje.
Toen ik vroeger hier in Suriname woonde werd ik Henkie genoemd (mijn idool was toen Gekke Henkie). Niet Henkie Aa, maar Henkie G. Terug in Nederland wilde ik Peter genoemd worden, naar mijn vader. Daar moesten ze in NL aan wennen, wennen, want voor hun was ik Henry, genoemd naar mijn peetoom.
Nu terug in Suriname geeft dat opnieuw verwarring als mik mensen uit het verleden ontmoet, want ze kenden ons gezinnetje nog wel, maar Peter niet. Als ik dan uitlegde dat ik Henkie was, dan wist men het weer: die kleine jongen met die pukkels (sproeten bedoelen ze dus).
Dus Henkie is back in town.
Hanky panky.
Tijdens het uitpakken ook onze dagtochten gemaakt en twee overnachtingen. Eentje op het Brokopondomeer en de andere op Galibi, waar ze zeeschildpadden hebben van 250 tot 600 kg of meer. Complete campings die langs komen lopen. We hebben een reuze gezellige tijd gehad met de meiden die op 5 maart weer zijn weggevlogen. Als het goed is hebben ze voor NL wat zon meegenomen. Nu nog snel de laatste dozen uitgepakt de aken neergezet zoals we denken dat het zou moeten en verder afwachten of we deze indeling handhaven. Een korte uitbouw volgt mogelijk nog, dan moet het voorlopig voldoen.
Deze week wat lijntjes uitgezet voor werk, waar wat positieve reacties op zijn gekomen. Het is nog steeds wennen aan de lage salarissen (2500 -3000 srd =600 - 700 srd). Dat geld kreeg ik al in NL om vooral niets te doen en hier moet ik er veel ballen voor omhoog houden.
Maar het uitgangspunt was dat we zonder werk/inkomen gingen, dus is alles wat we verdienen meegenomen. Het weer is droger geworden, minder regen, maar wel een luchtvochtigheid van soms 55% of meer (kan oplopen tot 95%). S'avonds af en toe 25 graden, maar op ons terras is een lekker windje.
Toen ik vroeger hier in Suriname woonde werd ik Henkie genoemd (mijn idool was toen Gekke Henkie). Niet Henkie Aa, maar Henkie G. Terug in Nederland wilde ik Peter genoemd worden, naar mijn vader. Daar moesten ze in NL aan wennen, wennen, want voor hun was ik Henry, genoemd naar mijn peetoom.
Nu terug in Suriname geeft dat opnieuw verwarring als mik mensen uit het verleden ontmoet, want ze kenden ons gezinnetje nog wel, maar Peter niet. Als ik dan uitlegde dat ik Henkie was, dan wist men het weer: die kleine jongen met die pukkels (sproeten bedoelen ze dus).
Dus Henkie is back in town.
Hanky panky.
-
14 Maart 2014 - 14:09
Barbara:
Jammer dat het werk is opgehouden, maar nieuwe kansen!
Succes met het verder uitpakken van alle dozen en het in jullie nieuwe huisje in te passen!
Groetjes, Rolf en Barbara
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
