Op naar 2014 in Mi OSO (ons huis)

We hebben met ingang van 20 december een nieuw huurhuis.Een mooi huis met een mooie tuin in het buitengebied. Buitenaf, maar toch maar 10 minuten van de stad. Straks als we gaan werken zitten we ook dichter bij het werk, maar wel een drukke weg die we moeten berijden.
We zullen net als in Australië beginnen met een matras op de grond, wat tuinstoelen en een tafel, bestek en wat glazen. Als de container komt is het meteen vol, want dit huis is kleiner dan in Australië. Ja we moeten de tering nar de nering zetten. Maar wie het kleine niet waardeert is het grote peerd ook niet weert.
We zouden er nu in kunnen, maar we willen de feestdagen bij Lindsay doorbrengen. De afgelopen 5 jaar heeft ze kerst zonder familie moeten vieren, dus nu de uitgelezen mogelijkheid om dit samen te vieren.
Onze eerste kerst en oud/nieuw in Suriname.

Een van de vragen was hoe het met ons ging? Dus of we meer wilden prijsgeven van onze bevindingen.
Marlies en ik zijn beiden twee verschillende persoonlijkheden, dus zijn onze gevoelens en ervaringen ook divers. Voor mijzelf sprekende is het weer wennen in een vreemd land. Suriname is heel wat anders dan Australië, dus dat zal ik eerst uit mijn mind moeten zetten. Ook anders dan Nederland. Je laat goede dingen achter en je krijgt er andere zaken voor terug. Je hoopt dat uiteindelijk de weegschaal doorslaat naar de keuze die je gemaakt hebt voor Suriname. Het hebben van een eigen stekkie en onze eigen meubelen is daar een eerste aanzet toe. Financieel is er op dit moment ook geen probleem en hoeven we onze reserves niet aan te spreken. Bij vertrek was dit een aardig riskante keuze en die doet zich weer voor als er geen werk (inkomen) meer is. Tot ons pensioen (66 en 67 jaar) zullen wij dit gat moeten overbruggen. Na 1 jaar werkeloosheid in Nederland kan ik hier aan de slag en dat geeft voor mijn ego een beter gevoel. Vergis je niet in een werkeloosheid situatie, dat je niet meer meetelt op de arbeidsmarkt en meer of minder bent afgedankt en bij het oud vuil gezet. Hoezo loyaal naar een werkgever toe? Waar denken ze dat aan verdiend te hebben? Laten we het maar houden op een zakelijke overeenkomst, ik werk voor jou en jij betaald mij. Vraag mij niet om wat meer van mijzelf (passie, bevlogenheid, etc) te geven. Schrap het MVO uit de boeken en doe een donatie aan een weeshuis, om je mind te sussen: kijk mij goed bezig zijn, maar ondertussen................ Ja je komt niet ongeschonden uit zo'n periode.

Momenteel kom ik veel vrije tijd te kort. Ik moet nog mijn weg vinden, ook in het werk dat ik wil doen. We zijn pas 3 maanden hier.
Eerlijk gezegd, gaat het beter dan in Australië, want daar voelde ik mij vaak alleen gelaten door Marlies. Ze was zo druk met Beaphar en ik zat daar maar. Hoe vaak ik al een ticket naar huis had willen kopen. Dit is zich op een gegeven moment gaan leggen, vooral na 1 jaar, het moment dat ik niet meer terug kon naar mijn oude job bij CWI. Soms is het goed als je niet terug kunt., je moet dan wel doorzetten. In onze huidige situatie speelt hetzelfde. Indien we terug zouden moeten keren, dan wordt het mogelijk kommer en kwel om werk te vinden etc. Mogelijk maken we dan de keus: beter in de zon in de shit dan in koud Nederland.
Maar ook wij kunnen niet in de toekomst kijken, dus schets ik een beeld van nu.

Voor Marlies sprekende. Ze heeft na haar verloren droom (Australië) haar leven weer proberen op te pakken in Nl, maar dat kon gewoon niet meer. Ze is als jong meisje (19 jaar) uit Zuid Afrika naar Nl gekomen en heeft daarna het liefst willen teruggaan. Ze is eerst voor mij en naderhand voor de kinderen hier gebleven, maar ze heeft nooit de hoop en droom opgegeven, om elders in een warm land te gaan wonen. Na vele jaren heeft zij mij zo ver gekregen en hebben we de eerste stap gedaan. Onze stap naar Australië was niet zo riskant, als hetgeen we nu hebben gedaan. Maar gewoon niets doen was geen optie. Je wilt gelukkig zijn en voor iedereen is dat wat anders. Ik ben blij dat ik aan haar kan teruggeven, wat zij al die jaren aan mij en de kinderen heeft gegeven.
My home is my castle. Waar zij is voel ik mij thuis. MI OSO!
We wensen jullie allemaal een gezond en gelukkig 2014 toe en we spreken elkaar in 2014.