Een hondenleven

Een hondenleven
Nee, in tegenstelling van wat jullie denken ga ik het niet over mijn eigen leven hebben, maar over de honden die (over)leven in Suriname.
We zijn nu bijna een jaartje hier en omdat wij zelf een hond hebben, genaamd Mister Wheaten, hebben we ook veel aandacht van en voor andere honden. Het wandelen met een hond hier in Suriname is ongewoon. Zoals wij het raar vinden dat ze hier met vogels wandelen, meenemen op brommers, fietsen en in auto’s er mee rond rijden, vinden zij het raar om ons hetzelfde met een hond te zien doen.
Een hond wordt geboren en als puppy van 9 weken wordt hij aan de ketting gehangen en leeft zijn hele hondenleven aan een ketting. Soms hebben ze een bewegingsruimte van 1.50 meter soms iets meer, maar veel meer niet. Iets meer geluk heb je als je als hond wel vrij mag rondlopen, maar dan blijf je wel op het erf. Eten wat de pot schaft en wanneer er een pot is. Ontwormtabletten, vlooiendruppels, medicijnen, sterilisatie, castratie etc, kost geld en wordt dus niet aan een hond gespendeerd
We hadden vorige week de over buurman aan de poort want hij had 2 puppy’s van 9 weken en die waren wat zwakjes. Dat was wat zwakjes uitgedrukt, want ze zakten door hun hoeven en waren aan de magere kant met hun 3.4 kg. Wij hadden een hond en konden hem misschien helpen. Hij had zelf een vergadering en geen tijd om wat (?) met de honden te doen. Marlies heeft de verzorging op zich genomen en al snel hadden we door dat een dierenarts gebeld moest worden. Op zaterdag en zondag is dat heel lastig hier en we wisten nog niet hoe het systeem werkte. Diverse telefoons ingesproken en maar afwachten. Om 21 uur s ’avonds stierf de kleinste van de 2 , het mannetje hetgeen geen prettig gevoel en gezicht was.
De volgende dag meteen weer gebeld en nu een dienstdoende arts gevonden aan de andere zijde van de stad. Wij er met de hond naartoe en laten onderzoeken. De hond had Parvo (een virus) en had geen bloed meer in zijn lijf en was mogelijk uitgedroogd. Parvo gaat heel snel, ochtend nog fit, s ‘avonds dood. Hij zag er geen heil in maar we konden het proberen met een paar spuitjes, een paar tabletten en heel veel suikerwater. Terug naar huis leek het nog goed te komen, want het hondje stond diverse malen op om te drinken en te plassen buiten, maar rond 18.00 uur ging het bergafwaarts en om 21.00 uur legde ook dit wijfje (Ria) het loodje. Zo’n kleine dode puppy in je hand, is toch geen prettig gevoel. Dit heb ik zojuist ook al eerder gezegd, maar dit om duidelijk te maken dat het niet went . Of kun je daarvoor afsluiten?
Surinamers houden van dieren maar op een andere wijze. Ze gaan ook met de dood anders om dan bij ons in Europa. Hoort beiden meer tot de natuur en is iets gewoon. Wij maken het bijzonder en lichten dat uit, dat brengt natuurlijk dan ook meteen een andere dimensie in het verhaal.
De volgende keer als we ons eigen leven vergelijken met een hondenleven is dit verhaal mogelijk een aandachtspunt om het anders te benoemen. Mogelijk wordt je aan het lijntje gehouden, mogelijk wordt je kort gehouden, maar anders dan een hond heb je de mogelijkheid om los te breken. Free Willy of hoe je ook mag heten.

Dit weekend zijn we naar Groningen gegaan aan de Sarmaca rivier. Een mooie, en vooral rustige plek. Op de foto's een koloniale woning die ik meteen zou kopen als ik geld had (groter gegroeid was). Zie ook link:
https://dub131.mail.live.com/default.aspx?tid=cmmf8IrYoW5BG_BNidZ1x5NA2&fid=flinbox#tid=cmrFcBOhYQ5BGUF9idZ1yJKA2&fid=fldrafts

Vandaag maandag waren we vrij ivm het Suikerfeest (Eid UL Fitre en men zegt Eid Moubarak), dat is dan mooi meegenomen. Zit ik binnen en hoor een gil van Marlies. Ik dacht weer een kikker of zoiets, maar ze vluchtte naar binnen, een slang, een slang en een dikke ook.
Een slang in de tuin, niet zijnde een Gardena tuinslang, is geen prettig gevoel. Overal moeten zoeken naar het beest en toen ik op de trap stond sprong hij ook nog een stuk omhoog, dus ik trek mijn voeten terug en de trap begint in het zand te wankelen. Ik kon mij gelukkig snel aan de muur weer rechttrekken, maar toch effe van mijn appropo.
Met een schop heb ik hem moeten doodmaken, want op een andere manier wegkrijgen was niet zo snel mogelijk. Ja, toch blijft het uitkijken bij planten water geven, onkruid plukken etc, want deze jongens kunnen er ook komen.